Urgente Ontmoetingen
Stichting Groeneveld presenteert in samenwerking met NatuurCollege URGENTE ONTMOETINGEN op kasteel Groeneveld
Vier uitnodigingen voor een dialoog met elkaar en spraakmakende denkers en doeners waarin we onze menselijke kijk op natuur verkennen. Het overkoepelend thema in 2025 is: Blinde vlekken van de natuurbescherming; over gevoelige of ongemakkelijke onderwerpen. Ook natuurbeschermers en liefhebbers hebben blinde vlekken, we behandelen er twee: ons falend geheugen als referentiekader voor natuur & het taboe op de dood in de natuur.
Kasteel Groeneveld, Baarn
€ 12,50. Donateurs Groeneveldstichting ontvangen 50% korting.
donderdag 10 juli 2025
15-18 uur | Kasteel Groeneveld
Als referentiekader voor natuur gebruiken we vaak ons eigen geheugen. Veelal idealiseren we de natuur uit de eigen jeugd. Het ‘geheugen’ reikt daarmee niet ver en het biodiversiteitsverlies ervaren en voelen we nauwelijks. Het gaat niet verder terug dan de pijn van verlies van soortenrijkdom uit de jaren ’50 – ’60 en dit schuift steeds verder op en met ons mee. We noemen het ook wel het shifting baseline syndroom.
De vragen die wij aan de drie sprekers stellen zijn:
- Hoe belangrijk is geheugen en bestaat volgens jou het shifting baseline syndroom?
- Hoe sterk is het geheugen in de Nederlandse samenleving op het gebied van de kwaliteit van natuur? Wat onthouden mensen? Bepaalde soorten, plekken, gebeurtenissen?
- Wat zou het lange termijn geheugen moeten zijn en waarom?
woensdag 2 oktober 2024
dinsdag 5 maart 2024
donderdag 21 september 2023
Met een inleiding door prof. Matthijs Schouten.
Met landschapsarchitect Thijs de Zeeuw, vanuit de Ambassade van de Noordzee, een groep mensen die wil luisteren naar de politieke stemmen van de dingen, planten, dieren, microben en mensen in en rond de Noordzee.
Met filosoof Lisa Doeland, auteur van het boek ‘Apocalypsofie’, waarin ze de vraag stelt of we ons beseffen dat we in de Apocalyps leven, en dat deze realistische diagnose tot een andere manier denken en handelen aanleiding zou moeten zijn. Filosoferen is immers leren om te sterven, en in tijden van ecologische catastrofe moeten we ook met onze ‘uitsterfelijkheid’ leren omgaan.